Pravoslavni vernici danas slave Đurđic, praznik posvećen prenosu moštiju Svetog Georgija, velikomučenika i borca za hrišćanstvo. Srpske porodice često obeležavaju ovu slavu, koja je jedna od najčešćih u zemlji.
Sveti Georgije, vojnik Hrista, hrabro je odbio poslušnost caru Dioklecijanu, progonitelju hrišćana, izjavivši da je spreman umreti za svoju veru. Pogubljen je 303. godine, a predanje kaže da je čak uspeo preobratiti i carevu ženu Aleksandru u hrišćanstvo.
Na ikonama, Sveti Đorđe prikazan je kao borac koji ubija aždaju, simbol paganske vere. Ovaj praznik se slavi dva puta godišnje, 16. novembra i 6. maja.
Đurđic je poštovan među vernicima, pa se na ovaj dan izbegavaju teški poslovi i ručni radovi. Zabranjeno je loviti vukove, jer to donosi nesreću. Period od Đurđica do Svetog Mrate naziva se Mratinci ili Vučiji dani, a u to vreme izbegavaju se određeni poslovi i običaji.
U gradovima Novom Sadu i Boru, Đurđic je gradska slava. Običaji uključuju pripremu slavskog kolača, paljenje slavske sveće koja gori tokom celog dana, i posebne trpeze u zavisnosti od toga da li je dan mrsni ili posni. Na liturgijama se pominje stradanje Svetog Đorđa, čime se čuva sećanje na ovog važnog sveca.